ปลูกข้าวได้ข้าวเปลือก..ต้องนำไปสี..ไปขัด กระเทาะเปลือกออกได้ข้าวสาร
ถึงจะนำมาหุงให้สุกกลิ่นหอมรับประทานได้
จิตคน..เปรียบดั่งข้าวเปลือกที่ถูกห่อหุ้มด้วยกิเลส
มีกิเลสหนาบางเป็นเปลือกห่อหุ้มจิตแตกต่างกันไป
ก็ต้องนำจิตไปขัดเกลา ฝึกฝนจิตของตน ด้วยทาน ศีล ภาวนา ด้วยขันติอย่างยิ่งยวดแล้ว..
เมื่อใดกระเทาะเปลือกกิเลสที่ห่อหุ้มจิตออกได้แล้ว..นั่นแหละ “จิตเป็นดั่งข้าวสาร” นำไปทำให้สุกได้
สถานปฏิบัติธรรม เปรียบดั่งโรงสี “จิต..ดั่งข้าวเปลือก” นั้น
และขัดสีจิตให้เป็นดั่งข้าวสาร
ที่พร้อมจะนำไปปฏิบัติได้ถึงซึ่งพระนิพพานได้ (ไม่มีภพใหม่ให้ต้องเกิดอีก)
อุทยานธรรมพระพุทธรูปอู่ทองอุดมทรัพย์
๒๖ ตุลาคม ๒๕๕๗