ข้อคิด..เตือนจิตตน
“การติเตียนผู้อื่น..ย่อมไม่ดีแก่จิตตน”
เพราะความสุขของแต่ละคน ต่างก็ไม่เหมือนกัน ด้วยทำตามกิเลสของตน
แม้อาจจะเหมือนกันบ้างในบางครั้ง หรือในช่วงเวลาหนึ่ง
และแม้ความสุขในหมู่ผู้ปฏิบัติธรรมเอง ก็ไม่เหมือนกัน เพราะล้วนปฏิบัติธรรมยังไม่สิ้นกิเลส
จิตผู้ปฏิบัติธรรมย่อมเกิดความคิดตำหนิติเตียนความสุขของผู้อื่น ซึ่งแตกต่างไปจากตน
ว่าความสุขอย่างนั้นไม่ดี
ความสุขอย่างนี้สิดี
จิตจึงเกิดความคิดติเตียนความสุขของผู้อื่น อยู่เสมอๆ จนเป็นความเคยชิน
จิตผู้ปฏิบัติธรรมย่อมเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น ไม่มีความสุข อีกทั้งยังก่อเวรซึ่งกันและกันโดยไม่รู้ตัว
ผู้ปฏิบัติธรรมจึงควรเพียรฝึกฝนจิตให้มีสติอยู่เสมอๆ ให้ “จิตมีความสุข” เพราะผลของการละกิเลสไปได้เป็นลำดับๆ
ฝึกฝนจิตไม่ให้ติเตียนผู้อื่น นั่นแหละ..จิตผู้ปฏิบัติธรรมย่อมได้ชื่อว่า เป็นผู้ไม่เบียดเบียน เป็นผู้ไม่ก่อเวร
จิตผู้ปฏิบัติธรรมย่อมถึงความสุขแท้จริงด้วยธรรมฯ
(อุทยานธรรมพระพุทธรูปอู่ทองอุดมทรัพย์ /24 ก.ค.59)